لباسی که دانش‌آموز را نمی‌فهمد

جلال بیطرفان: مدیر مسئول پایگاه خبری سالاریه ؛ لباس فرم دانش‌آموزان، اگر بدون درک روان کودک و نوجوان طراحی شود، چیزی جز پوششی تحمیلی نیست؛ لباسی که به‌جای نظم، بی‌انگیزگی می‌آورد و به‌جای تعلق، حس طرد شدن را القا می‌کند.

در قم، شهری با پیشینه‌ی فرهنگی، بیشتر لباس های فرم تولیده شده دانش‌آموزان به نمادی از بی‌سلیقگی بدل شده است.

رنگ‌های سرد، دوخت‌های خشک و پارچه‌هایی بی‌دوام، گویی کودک را از همان آغاز سال تحصیلی به انزوا دعوت می‌کنند.

جمله‌ی «اینجا زندان نیست؛ یک مدرسه در قم است» که با تصویری از دانش‌ آموزان یکی از مدارس در فضای مجازی منتشر شده بود، فقط یک اعتراض نبود؛ یک هشدار تربیتی بود؛ لباسی که کودک با آن احساس خفگی کند، نه زیبنده‌ مدرسه است و نه بی‌خطر برای روان او.

در طراحی این لباس‌ها، نه روان‌شناسی دیده شده و نه اقلیم قم در نظر گرفته شده است. گویی هدف، فقط یکدست‌سازی ظاهری بوده، بی‌توجه به تفاوت‌های روحی و نیازهای رشدی دانش آموزان.

اکنون که یک ماه از سال تحصیلی گذشته، آموزش و پرورش قم حدود ده ماه فرصت دارد تا لباس جدید برای سال آینده به خانواده ها تحویل دهد.

اگر از امروز با طراحان لباس، روانشناسان تربیتی و خانواده‌ها گفت‌وگو شود، می‌توان لباسی ساخت که دانش آموزان با آن احساس امنیت، تعلق و افتخار کنند، نه اجبار و ملال.